Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Μορφές του Ποδοσφαίρου: Ronaldo

Ένας από τους πιο πλήρης επιθετικούς που έχει δει το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, φιλοξενείται σήμερα στη στήλη "Μορφές του ποδοσφαίρου". Ο Ronaldo Luís Nazário de Lima, ή απλά Ronaldo, υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές του παγκοσμίου στερεώματος και λογίζεται από πλειάδα ανθρώπων ως το καλύτερο σέντερ φορ της τελευταίας δεκαετίας. Τι έκανε όμως ο Βραζιλιάνος επιθετικός στη καριέρα του και κέρδισε τις καρδιές εκατομμυρίων φιλάθλων ανά την υφήλιο;

Ο Ronaldo γεννήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου του 1976, σε μία φτωχογειτονιά του Ρίο Ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας. Όπως και οι περισσότεροι της γενιάς του, έτσι και ο "R9" πέρασε δύσκολα παιδικά χρόνια και έβρισκε τη χαρά ασχολούμενος με το άθλημα της καρδιάς του, το ποδόσφαιρο. Βραζιλιάνος γαρ, η ενασχόληση του με το άθλημα ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. Ήταν μόλις 10 έτων όταν εντάχθηκε σε έναν μικρό σύλλογο της γειτονιάς του και μέχρι τα 17 του ήταν άγνωστος στη χώρα του. Η Κρουζέιρο, ανακάλυψε τον Ronaldo όταν αυτός αγωνίζονταν στα κατώτερα κλιμάκια της μικρής Σάο Κριστοβάο.

Το "φαινόμενο" στα 17 χρόνια αγωνίστηκε μόλις για μία σεζόν με τη φανέλα της Κρουζέιρο. Βλέπετε, οι εμφανίσεις του με τον βραζιλιάνικο σύλλογο ήταν τόσο καλές που γρήγορα προσέλκυσε επάνω του τα βλέμματα μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων. Στο διάστημα, λοιπόν, που φόρεσε τα εξάταπα για χάρη της Κρουζέιρο, πέτυχε 12 τέρματα σε 14 μόλις εμφανίσεις. Αυτά τα δώδεκα γκολ, καθώς και το ότι ήταν στον πάγκο της εθνικής Βραζιλίας στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 (το οποίο κατέκτησε η πατρίδα του), αποτέλεσαν το διαβατήριο του για την έναρξη της ευρωπαϊκής του καριέρας.

Το καλοκαίρι του 1994 ο νεαρός τότε Ronaldo αποφασίζει να συνεχίσει τη καριέρα του στην Ολλανδία. Η Αϊντχόφεν κέρδισε πολλούς μνηστήρες και απέσπασε την υπογραφή του 17 χρονου ταλέντου. Κύριο ρόλο στην επιλογή του Ronaldo έπαιξε η συμβουλή που του έδωσε ο συμπατριώτης του Ρομάριο, ο οποίος είχε αγωνιστεί και αυτός στην Αϊντχόφεν. Κατά τη διετή του παραμονή στο Φίλιπς Στάντιον ο Ronaldo αγωνίστηκε σε 57 παιχνίδια και πέτυχε 54 γκολ. Η πρώτη του σεζόν ήταν εξαιρετική καθώς πέτυχε 30 τέρματα στο πρωτάθλημα. Η δεύτερη όμως ήταν προβληματική, λόγω ενός τραυματισμού στο γόνατο. Το 1996 κατέκτησε το κύπελλο Ολλανδίας.

Παρά τον τραυματισμό του στο γόνατο, οι σκάουτερς της Μπαρτσελόνα ήταν πεπεισμένοι για το ταλέντο του βραζιλιάνου κυνηγού και η διοίκηση των μπλαουγκράνα αποφάσισε να εκταμιεύσει 17 εκατομμύρια δολλάρια προκειμένου να φέρει στο Καμπ Νου τον 20 χρονο στράικερ. Φυσικά η Αϊντχόφεν δεν μπορούσε να αρνηθεί το ποσό αυτό και ο Ronaldo έγινε κάτοικος Βαρκελώνης. Στη πρώτη και τελευταία του σεζόν στο καταλανικό σύλλογο σκόραρε 47 γκολ σε 49 αναμετρήσης, σπάζοντας το ένα ρεκόρ μετά το άλλο. Κέρδισε το κύπελλο Κυπελλούχων, το ισπανικό κύπελλο και το σούπερ καπ Ισπανίας, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του ισπανικού πρωταθλήματος και κέρδισε και τη χρυσή μπάλα. Όλα έδειχναν πως οι μπλαουγκράνα είχαν χτυπήσει φλέβα χρυσού.

Ωστόσο τα πράγματα δεν πήγαν κατ'ευχήν για τη Μπαρτσελόνα. Διοίκηση και παίκτης δεν τα βρήκαν στο οικονομικό και η Ίντερ αποφάσισε να εξαγοράσει τη ρήτρα του παίκτη δίνοντας του ένα παχυλό συμβόλαιο προκειμένου να πείσει τον παίκτη να μεταναστεύσει στο Μιλάνο. Τα δύσκολα παιδικά χρόνια που έχουν περάσει οι βραζιλιάνοι της γενιάς του έχουν αφήσει σε πολλούς ένα κουσούρι και αυτό είναι πως θέλουν να έχουν όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα μπορούν. Ο Ronaldo αποδέχθηκε τη πρόταση του Μάσιμο Μοράτι και από το καλοκαίρο του 1997 φορούσε τη φανέλα των νερατζούρι.

Η μοίρα ωστόσο έπαιξε άσχημο παιχνίδι στον μεγάλο αυτό επιθετικό. Ενώ η πρώτη του σεζόν στο Μιλάνο ήταν ονειρική, καθώς πέτυχε 34 γκολ σε 47 αναμετρήσεις, από τη δεύτερη σεζόν και ύστερα ξεκίνησαν τα προβλήματα. Τον Νοέμβρη του 1999 σε μία αναμέτρηση με αντίπαλο τη Λέτσε για τη Σέριε Α ο Ronaldo έπαθε ρήξη χιαστών συνδέσμων. Κατάφερε να επσιτρέψει σε φουλ ρυθμούς προπόνησης σχετικά γρήγορα και τον Απρίλιο του 2000 έκανε την επανεμφάνιση του στα γήπεδα στον αγώνα με τη Λάτσιο για το κύπελλο Ιταλίας. Αγωνίστηκε για 7 περίπου λεπτά πριν ξανατραυματίστει και πάλι στο γόνατο. Έπαθε ρήξη χιαστών και πάλι.

Ασφαλώς η ανάρρωση του διήρκησε πάρα πολύ καιρό, υποβλήθηκε εκ νέου σε χειρουργική επέμβαση και ακολούθησε προγράμματα αποκατάστασης για να επανέλθει στους αγωνιστικούς χώρους. Μέχρι το 2002 αγωνίστηκε σποραδικά σε κάποια παιχνίδια της ομάδας του κυρίως προς το τέλος της σεζόν. Η καριέρα του, όπως όλα έδειχναν τότε, είχε πάρει τη κατιούσα, ωστόσο ο Λουίς Φελίπε Σκολάρι αποφάσισε να τον συμπεριλάβει στην αποστολή για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002. Ήταν τότε που ο Ronaldo απέκτησε και το παρανόμι "το Φαινόμενο".

Οκτώ γκολ σε όλες τις αναμετρήσεις, αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του θεσμού και μετά τον χαμένο τελικό του 98 από τη Γαλλία του Ζιντάν, ο Ronaldo κατέκτησε, όντας βασικός και αναντικατάστατος αυτή τη φορά, το Παγκόσμιο Κύπελλο, σκοράροντας μάλιστα και στον τελικό με τη Γερμανία. Η μεγάλη επιστροφή του φαινόμενου έγραφε ο Τύπος και εξαιτίας των πεπραγμένων του εντός των αγωνιστικών γραμμών κέρδισε και πάλι τη χρυσή μπάλα, τη τρίτη και τελευταία της καριέρας του.

Οι εμφανίσεις του στα γήπεδα της Κορέας και της Ιαπωνίας για το Μουντιάλ ανέβασαν εκ νέου τις μετοχές του και η Ρεάλ του Φλωρεντίνο Πέρεθ αποφάσισε να δώσει στην Ίντερ 46 εκατομμύρια ευρώ προκειμένου να ενσωματώσει στην ομάδα τον δεινό σκόρερ. Η γκαλάκτικος περίοδος είχε ήδη ξεκινήσει και ο πρόεδρος της Ρεάλ δεν μπορούσε να βρει καλύτερο και συνάμα πιο εμπορικό όνομα προκειμένου να στολίσει την επιθετική γραμμή της Ρεάλ. Κατά τη τετραετή του παραμονή στο Μπερναμπέου έκανε πολλά, κατέκτησε τίτλους, ωστόσο τα προβλήματα του δεν τον εγκατέλειψαν. Αποχώρησε το χειμώνα του 2007, έχοντας κερδίσει δύο πρωταθλήματα, το Μουντιάλ συλλόγων και ένα Σούπερ Καπ.

Η Μίλαν ήταν ο επόμενος και τελευταίος ευρωπαϊκός σταθμός του Ronaldo. Οι ροσονέρι πίστεψαν πως θα κατάφερναν να αναγεννήσουν τον στράικερ και επένδυσαν πάνω του, δίνοντας του ένα μεγάλο συμβόλαιο. Όμως τα πολυπαθή του γόνατα τον πρόδοσαν και πάλι. Ρήξη χιαστών το χειμώνα του 2008 και μετά από μία και μισή σεζόν παραμονής στο Σαν Σίρο με 20 συμμετοχές και 9 γκολ αποχώρησε από τη Μίλαν και επαναπατρίστηκε για λογαριασμό της Κορίνθιανς. Στις 14 Φεβρουαρίου του 2011, σε ηλικία 34 ετών ο Ronaldo ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του. Προβλήματα βάρους και τραυματισμών στιγμάτισαν τη καριέρα του τεράστιου αυτού φορ.

Ο Ronaldo ποτέ του δεν κατάφερε να κερδίσει του Τσάμπιονς Λιγκ. Αν και μετρούσε δύο Παγκόσμια κύπελλα, με καμία από τις ομάδες που αγωνίστηκε δεν κατάφερε να κερδίσει το κορυφαίο τρόπαιο στο διασυλλογικό ποδόσφαιρο. Με το εθνόσημο αγωνίστηκε σε 98 αγώνες και πέτυχε 62 γκολ και κέρδισε και το Κόπα Αμέρικα δύο φορές, αλλά και το Κονφεντερέισονς Καπ το 1997.

Σαν παίκτης ήταν γνωστός για την εξαιρετική αίσθηση του με το γκολ. Ήταν εκπληκτικός με τη μπάλα στα πόδια, είχε επιτάχυνση και σε συνδιασμό με τη πολύ καλή του κίνηση χωρίς τη μπάλα ήταν ο φόβος και ο τρόμος κάθε αμυντικού. Ντριμπλαδόρος, μπουκαδόρος, είχε και τα δύο πόδια, σκόραρε συχνά με το κεφάλι, δυνατό κορμί, με λίγα λόγια τα είχε όλα. Ας όψονται όμως οι άτιμοι οι τραυματισμοί που του έκοψαν πολλά αγωνιστικά χρόνια.

Ο μεγάλος Ronaldo πλέον ασχολείται με το ποδόσφαιρο από διαφορετικό πόστο. Εργάστηκε κατά περιόδους σαν σύμβουλος και μέχρι στιγμής δεν έχει ακολουθήσει καριέρα προπονητή. Εμείς πάντοντε θα τον θυμόμαστε ως έναν δεινό στράικερ και έναν άτυχο αθλητή. Στο βίντεο που ακολουθεί θα δείτε μερικές από τις σημαντικότερες στιγμές του Φαινόμενου:


8 σχόλια:

  1. Απαντήσεις
    1. Λυπάμαι φιλαράκι αλλά δεν γίνομαι μέλος σε οπαδικά μπλογκ. Το εφαρμόζω από την αρχή που ξεκίνησα να γράφω εδώ.

      Καλή συνέχεια!

      Διαγραφή
  2. Το χουμε πει πολλες φορες, φερτε νερα να πιω γιατι μαλλιαζει η γλωσσα μου.

    Ο Χριστος βρισκεται πανω απο το Ριο με ανοιχτα τα χερια, ειναι δυνατον να μην υπαρχουν ανθρωποι εκει στον παραδεισο που να μην θελουν να του μοιασουν? Η Βραζιλια γενναει θεους! Τελος.

    Η φωτο που εβαλες, ειναι απο τον τελικο του 98, τον αδικει. Ποτε δεν μαθαμε γιατι σερνοταν σε εκεινο το ματς. Τα Nike R9 κρεμασμενα πανω του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λοιπόν, έγραψες! Που το σκέφτηκες αυτό ρε φίλε, κλαίω από τα γέλια!!! Παράλληλα όμως, συμφωνώ απόλυτα!

      Η φωτό δεν είναι ακριβώς τυχαία, όταν έκανα αναζήτηση για εικόνες του (παρένθεση, βαρέθηκα να γράφω Ρονάλντο και να μου πετάει όλη την ώρα τον Κριστιάνο), είδα τη συγκεκριμένη και την έβαλα για τον εξής λόγο: Αυτά ήταν τα πρώτα ποδοσφαιρικά παπούτσια που μου είχε πάρει ο πατέρας μου. Γι'αυτό την έβαλα!

      Υ.Γ Σε εκείνο το ματς (πρώτος τελικός Μουντιάλ που είδα) όλη η Βραζιλία σέρνονταν και υποκλίθηκε στον μεγάλο Ζιντάν...

      Διαγραφή
  3. Αναμφίβολα ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ και ο ΠΙΟ ΑΤΥΧΟΣ στράικερ όλων των εποχών! ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα με έβρισκες σύμφωνο αν δεν υπήρχε ένας ακόμη πιο άτυχος στράικερ, και συνάμα σπουδαίος γκολτζής, ο Μάρκο Φαν Μπάστεν. Σταμάτησε στα 27 του στην ουσία (τυπικά στα 29, μόνο που δεν αγωνίστηκε για δύο χρόνια). Μετά ο βραζιλιάνος. Προσωπική άποψη πάντα.

      Διαγραφή
  4. Τρομερος ο ροναλντο τρομερος και ο φαν μπαστεν αλλα εαν μιλαμε για γκολτζη killer σκετο χωρις φαντεζι ενεργειες κτλ μακραν του δευτερου στη παγκοσμια ιστορια του ποδοσφαιρου αυτος ειναι γκερντ μιλερ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή