Εγώ είμαι λάτρης του Αργεντίνου μεσοεπιθετικού. Έχει γνωρίσει στιγμές μεγάλης δόξας με τη φανέλα των μπλαουγκράνα, στον οποίο σύλλογο έχει σηκώσει κάθε κούπα που προσφέρεται γι'αυτόν τον σκοπό. Η λογική λέει πως θα ανακηρυχθεί για τρίτη σερί σεζόν ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Αν και θεωρούσα αδικία που πήρε τον εν λόγω τίτλο από τον Τσάβι πέρσι, φέτος το δικαιούται. Όμως έχει ένα μελανό σημείο. Ποιο είναι αυτό; Δεν είναι το κάτι παραπάνω στην εθνική ομάδα της χώρας του.
Η Αργεντινή διοργανώνει φέτος το Copa America και η μέχρι τώρα πορεία της είναι άσχημη. Δύο ισοπαλίες σε αντιπάλους χαμηλότερης δυναμικής και μία νίκη-βάλσαμο που έδωσε την ευκαιρία στην ομάδα του Μέσσι να συνεχίσει στην επόμενη φάση της διοργάνωσης. Ο Μέσσι δεν έχει ανοίξει ακόμη λογαριασμό, δείχνει τελείως διαφορετικός απ'ότι με τη φανέλα της Μπαρτσελόνα και πολύ πιο αγχωμένος. Και δεν μιλάμε για κάποιον παικτάκο της στιγμής, αλλά για αυτόν που έχει σηκώσει τρία Τσαμπιονς Λίγκ, που έχει ανακηρυχθεί καλύτερος παίκτης αυτής της διοργάνωσης δύο φορές.
Θεωρητικά μιλώντας, ο άνθρωπος αυτός έχει ξεπεράσει προ πολλού τον παράγοντα "άγχος". Σε συλλογικό επίπεδο διότι σε εθνικό αφήστε καλύτερα. Έχει ακούσει τα χίλια μύρια. Τον έχουν κατακρίνει επειδή δεν αγωνίζεται το ίδιο καλά, επειδή δεν...τραγουδά τον εθνικό ύμνο της χώρας του, μέχρι και "Ισπανό" τον λένε. Αυτό όμως, όταν το κάνουν οι ίδιοι οι συμπατριώτες σου σε επηρρεάζει και μάλιστα πάρα πολύ, σε σημείο που να μην έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου. Και η αλήθεια είναι πως όταν όλοι περιμένουν από εσένα να κάνεις τα πάντα, τότε βαραίνεις...
Οι εμφανίσεις του έχουν δώσει τροφή στους επικριτές του. "Ο Μέσσι είναι καλός γιατί έχει από πίσω του τους Τσάβι και Ινιέστα", "Ο Μέσσι δεν θα γίνει ποτέ μεγάλος παίκτης διότι σε εθνικό επίπεδο έχει πατώσει", "Ο Μέσσι δεν έχει καμία σχέση με τον Μαραντόνα, αυτός ήταν αρχηγός, εκείνος είναι ένας τεχνιτάκος και ένας wannabe" είναι μερικά από τα απείρου κάλους σχόλια που έχει ακούσει ο Μέσσι από τους φανατικούς...αντι-Μεσσικούς, οι οποίοι έχουν βρει σαν επιχείρημα πως μη εθνική καταξίωση σημαίνει πως δεν θα καταφέρει να αφήσει ιστορία.
Εν μέρει σωστό αυτό. Πράγματι ο Μέσσι δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα με την Αργεντινή. Αλλά αυτό είναι μόνο ευθύνη του ίδιου του Αργεντίνου; Το παγκόσμιο Κύπελλο στην Νότιο Αφρική το θυμάστε σωστά; Ο κύριος Μαραντόνα είχε πετάξει τον αγαπητό Μέσσι στη θέση του...κεντρικού χαφ, σε θέση που ο ίδιος δεν αγωνίζεται, δεύτερος επιθετικός είναι και θέλει να έχει ελεύθερο ρόλο. Ο νυν κόουτς της Αργεντινής είχε βάλει δίπλα του στα πρώτα παιχνίδια τον...Λαβέτσι αφήνοντας εκτός τους Αγκουέρο, με τον οποίο δένουν πολύ καλά και τον Ιγκουαίν που είναι δεινός σκόρερ.
Στο παιχνίδι με τη Κόστα Ρίκα ο Μέσσι δημιούργησε τα δύο από τα τρία γκολ της ομάδας του και έβγαλε πάνω από μισή ντουζίνα έτοιμα γκολ στους συμπαίκτες του. Σημείση: Ο Αγκουέρο ξεκίνησε βασικός, οι Λαβέτσι, Τέβεζ στον πάγκο και ο Ντι Μαρία και ο Ιγκουαίν μέσα. 3-0 το τελικό σκορ. Γιατί ο Μέσσι έκανε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της εθνικής του καριέρας χθες; Διότι είχε άξιους συμπαραστάτες. Γιατί είναι απαραίτητο να παίζεις μαζί με παίκτες αξίας για να αποδώσεις τα μέγιστα; Διότι το ποδόσφαιρο είναι ΟΜΑΔΙΚΟ άθλημα.
Τον έχουν "φάει" τον Μέσσι, όλοι περιμένουν πως θα πάρει τη μπάλα από τη περιοχή του τερματοφύλακά του, θα περάσει όλοη την αντίπαλη ομάδα και θα στάξει το τόπι στο αντίπαλο πλεκτό. Αυτά ξεχάστε τα, το σύγχρονο ποδόσφαιρο καλώς ή κακώς απαιτεί ομαδικότητα, πνευμόνια, ταχύτητα, δεν φθάνει πλέον ένας παίκτης να πάρει την ομάδα επάνω του. Βρείτε μου μία ομάδα που να έχει επιτύχει επειδή είχε έναν και μόνο παίκτη. Αφήστε καλύτερα δεν θα βρείτε καμία.
Το συμπέρασμα είναι το εξής και απευθύνομαι προς όλους τους αντι-Μεσσικούς. Το επιχείρημα ο Μέσσι είναι καλός διότι έχει πίσω του τους Τσάβι, Ινιέστα έχει δύο όψεις. Διότι εγώ μπορώ να φέρω το εξής επιχείρημα: Ναι έχει μαζί του παικταράδες και όμως έχει καταφέρει να ξεχωρίσει. Και αυτό σημαίνει πολλά. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα και για να πετύχεις πρέπει να είσαι πρώτα ομαδικός παίκτης και ο Μέσσι είναι ακριβώς αυτό.
Το συμπέρασμα είναι το εξής και απευθύνομαι προς όλους τους αντι-Μεσσικούς. Το επιχείρημα ο Μέσσι είναι καλός διότι έχει πίσω του τους Τσάβι, Ινιέστα έχει δύο όψεις. Διότι εγώ μπορώ να φέρω το εξής επιχείρημα: Ναι έχει μαζί του παικταράδες και όμως έχει καταφέρει να ξεχωρίσει. Και αυτό σημαίνει πολλά. Το ποδόσφαιρο είναι ομαδικό άθλημα και για να πετύχεις πρέπει να είσαι πρώτα ομαδικός παίκτης και ο Μέσσι είναι ακριβώς αυτό.
Δίκιο έχεις φίλε.Βέβαια αν κάνουμε μια σύγκριση με τον ΚΡ7,ο Πορτογάλος παίζει σε μια εθνική που ο δεύτερος καλύτερος παίχτης της είναι ο...Νάνι.Πράγμα που συμαίνει οτι πρέπει να τα κάνει όλα μόνος του και το καταφέρνει.Και γιατί;Διότι ο Κριστιάνο είναι ατομιστάκος.Ο Μέσι αντιθέτως βγάζει πολλές πάσες σε σχέση με την θέση του και είναι πολύ πιο ομαδικός.Και γιατί δηλαδή αν είχε πίσω του πχ Βερόν,Καμπιάσο ή Μαρσεράνο άσχημα θα τα πήγαινε;Απλά φταίει και η Αργεντινή που πέρνει κάτι παίχτες άγνωστους.θυμάστε νομίζω οτι τον Γκαλέτι τον έφαγε στην εθνική ένας Ρομέρου ο οποίος έπαιξε(;;),υπάρχει(;;),αποσήρθυκε(;;).
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί και στην Αργεντινή έχει επιθετικούς να φαν΄ και οι...κότες.Λαβέτσι,Ντι Μαρία,Μέσι,Ιγκουαίν κλπ...
ΥΓ:Την ανάρτηση με τον Πέτσο την είδα :)
Άγνωστους παίκτες δεν παίρνει η Αργεντινή, απλά κάνει ορισμένα λάθη στη διαχείρηση των παικτών. Φέτος, ο Νίκολας Οταμέντι της Πόρτο έκανε εξαιρετική σεζόν και ο κόουτς της Αργεντινής δεν τον πήρε καν στην αποστολή, ενώ πήρε τον Μπουρντίσο που έκανε χάλια χρονιά με τη Ρόμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή