Η χώρα που γέννησε το ποδόσφαιρο, το ομορφότερο άθλημα στον κόσμο, είναι παραδόξως μία από τις χώρες που δεν έχουν πετύχει τη μεγάλη διάκριση σε ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο. Σε αντίθεση με τους συλλόγους οι οποίοι έχουν άκρως επιτυχημένες πορείες στην Ευρώπη, η εθνική ομάδα της Αγγλίας έχει να περηφανεύεται για μόλις έναν τίτλο, αυτόν του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 με προπονητή τον Αλφ Ράμσει. Έκτοτε δεν έχει κερδίσει τίποτα, ενώ δεν έχει καταφέρει ποτέ της να σηκώσει το Ευρωπαϊκό.
Αν κρίνω από την αποστολή των Άγγλων, θεωρώ πως ούτε και φέτος δείχνουν ότι θα καταφέρουν κάτι στη διοργάνωση. Η εθνική ομάδα πάσχει σε πολλές θέσεις και αντιμετωπίζει ποικίλα προβλήματα. Ο ομοσπονδιακός τεχνικός, Ρόι Χόντζον δεν χαίρει της εκτίμησης του αγγλικού κοινού, ένα από τα αστέρια της ομάδας, ο Γουέιν Ρούνεϊ θα απουσιάσει από τα πρώτα δύο ματς του ομίλου λόγω τιμωρίας, ενώ οι Κέιχιλ, Λάμπαρντ, Μπάρι και Ρούντι τραυματίστηκαν στην προετοιμασία με αποτέλεσμα ο Χόντζον να καλέσει τους Κέλι, Χέντερσον, Γιαγκιέλκα και Στοκντέιλ στη θέση τους. Παράλληλα, θα πρέπει να υπενθυμίσω την απουσία και του Τζακ Γουίλσιρ, ο οποίος έχει να αγωνιστεί από πέρσι και αποτελεί έναν από τους ποιοτικότερους Άγγλους των τελευταίων ετών.
Δυστυχώς για τα λιοντάρια η πιθανότητα να κάνουν το κάτι διαφορετικό και να φθάσουν στις υψηλές θέσεις της διοργάνωσης φαντάζει τουλάχιστον ουτοπικό. Και αυτό διότι οι περισσότεροι παίκτες είναι μέτριοι και δεν δείχνουν πως μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω. Και ο τεχνικός των Άγγλων τα έχει κάνει ρόιδο με τις επιλογές του. Ειδικά η κλήση του Κέλι έχει προκαλέσει σάλο στις τάξεις των φίλων της ομάδας, καθώς υπήρχαν εναλλακτικές όπως ο Ρίο Φέρντιναντ και ο Μίκα Ρίτσαρντς, του οποίου η μη συμμετοχή εξαρχής στην 23άδα έχει προκαλέσει επίσης ποικίλα σχόλια, μιας και ο Άγγλος μπακ της Σίτυ έκανε καλή χρονιά.
Έχουν κληθεί παίκτες αμφιβόλου ποιότητος. Ο Μίλνερ π.χ, είναι ένας μετριότατος χαφ που δεν ξέρει πολύ μπάλα, δεν μπορεί να προσφέρει επιθετικά και χρησιμεύει μόνο στο να κάνει κανά τάκλιν. Ο Ντάουνινγκ της Λίβερπουλ είχε τελικό απολογισμό τη φετινή σεζόν, μηδέν γκολ και μηδέν ασίστ! Ο Θίο Γουόλκοτ, το ταλέντο μια φορά και έναν καιρό, δεν έχει παρουσιάσει καμία πρόοδο και με απλά λόγια είναι ένας ταχύτατος παίκτης με φανερή έλλειψη ποδοσφαιρικής παιδείας. Ο Άντι Κάρολ είναι ανέκδοτο, ένας ανύπαρκτος ψηλοκρεμαστός στράικερ παλαιάς κοπής που έχει σοβαρά θέματα στα τελειώματα και στη τεχνική. Και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και ο αντικαταστάτης του Ρούνει, ο οποίος θα είναι όπως όλα δείχνουν, ο νεαρός Γουέλμπεκ, που είναι μεν ταλαντούχος, ωστόσο δεν έχει εμπειρίες και δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά του Ρούνει.
Σε όλα αυτά θα πρέπει να τονιστεί και η προβληματική παρουσία ορισμένων άλλων παικτών-κλειδιών. Ο Στίβεν Τζέραρντ, αρχηγός της ομάδας, προέρχεται από προβληματική σεζόν με μέτριες εμφανίσεις και πολλούς τραυματισμούς και δεν δείχνει πως βρίσκεται σε καλή κατάσταση. Ο Άσλει Γιάνγκ, πέρα από υπερκετιμημένος, ενώ ξεκίνησε δυναμικά τη σεζόν, προς το τέλος αυτής ξεφούσκωσε, ενώ και σε αυτόν δεν έλειψαν τα προβλήματα τραυματισμών. Βλέπουμε πως όλοι οι παίκτες που συνεισφέρουν στο δημιουργικό κομμάτι έχουν θέματα, και το βάρος πέφτει πάνω στος ώμους του Σκότ Πάρκερ, που είναι καλός αλλά όχι τόσο επιθετικογενής και πάνω στον Τσάμπερλειν, που είναι 18 ετών μόλις.
Πολλοί είναι εκείνοι που θεωρούν πως η Αγγλία θα παίξει α λα Τσέλσι, δηλαδή σφιχτή, εώς και εκνευριστική άμυνα, δυναμισμό και εκμετάλλευση των στημένων. Έτσι πιθανόν να έχει μία ελπίδα για να κάνει κάτι σε αυτή τη διοργάνωση. Επειδή όμως δεν ξέρουμε τι σκέφτεται ο Χόντζον, καλό θα ήταν να κρατάμε μικρό καλάθι. Μπορεί να του τη δώσει και να κατεβάσει την ομάδα με 4-4-2 και με επιθετικό προσανατολισμό. Όπως και να'χει, η μοναδική αιτία που θεωρώ πως η Αγγλία έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει κάτι είναι το ότι διοργανώνει τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αν οι παίκτες αυτοί δεν φόραγαν την αγγλική φανέλα, ούτε που θα τους υπολόγιζαν οι υπόλοιπες ομάδες. Αλλά είπαμε, στην Αγγλία το hype και το marketing κάνουν θαύματα...Όπως το να λογίζεται αυτή η ομάδα ανάμεσα στα φαβορί...
Είναι πράγματι εντυπωσιακό το ότι η Αγγλία σαρώνει τους τίτλους συλλογικά αλλά όχι εθνικά. Έναν τίτλο πήρε (μουντιάλ) κι αυτόν σκάρτο (ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ Η ΜΠΑΛΑ ΤΗΝ ΓΡΑΜΜΗ!!!) Το υλικό της πάντως τα τελευταία χρόνια είναι φτωχό κι έχει πρόβλημα στα δημιουργικά χαφ αναγκαζόμενη να "βαφτίζει" ως τέτοια τα... εξαρο/οκτάρια τύπου Λάμπαρντ και Τζέραρντ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι λογικό οι σύλλογοι να γνωρίζουν άνθηση και επιτυχίες και αυτό διότι το 50% των ποδοσφαιριστών της Πρέμιερ Λιγκ δεν είναι Άγγλοι αλλά ξένοι. Θα συμφωνήσω μαζί σου, το υλικό της Αγγλίας είναι από μέτριο ως και κακό και το μόνο που τους κρατά, κατ'εμέ, σε αυτό το επίπεδο είναι το ειδικό βάρος της φανέλας. Και το γεγονός ότι ψάχνει να βρει ηγέτη/δημιουργό σε ανασταλτικούς παίκτες δείχνει τη κατάντια που έχει περιέλθει η εθνική ομάδα.
Διαγραφή