Παρασκευή 25 Νοεμβρίου 2011

Μορφές του ποδοσφαίρου: George Best

Το πιο κλασσικό παράδειγμα ενός παίκτη που καταστράφηκε λόγω του χαρακτήρα του, του υπέρμετρου εγωϊσμού του καθώς και λόγω της συνεχής του προβολής από τα μίντια της εποχής. Ένας από τους μεγαλύτερους παίκτες που έχουν κάνει την εμφάνιση τους στα ευρωπαϊκά γήπεδα και που έδωσε άδοξο τέλος σε μία καριέρα που θα μπορούσε να είχε εμπλουτιστεί με πολλούς τίτλους. Αυτός είναι ο Τζώρτζ Μπεστ, ο άνθρωπος που καταστράφηκε από το lifestyle.

Ιρλανδός στη καταγωγή, ο Τζώρτζ Μπέστ γεννήθηκε στο Μπέλφαστ το 1946, στις 22 Μαϊου. Τα  λαγωνικά της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ ανακάλυψαν τον νεαρό, τότε, χαρισματικό φορ το 1961, και δύο χρόνια αργότερα υπέγραψε το πρώτο του επαγγλεματικό συμβόλαιο με το μεγάλο αγγλικό σύλλογο, κάνοντας το ντεμπούτο του απέναντι στη Γουέστ Μπρομγουϊτς. Με συμπαίκτες τους Ντέννις Λό και τον θρυλικό Μπόμπυ Τσάρλτον, δημιούργησαν μια εξαιρετική τριάδα που οδήγησε την ομάδα από το Μάντσεστερ στη κατάκτηση του τίτλου το 1965.

Την επόμενη χρονιά, το 1966, έκανε μία από τις σπουδαιότερες εμφανίσεις του απέναντι στη Μπενφίκα για το θεσμό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το σημερινό Τσάμπιονς Λίγκ, νικώντας την σχεδόν μόνος του με το εμφατικό 4-1. Να σημειώσουμε πως ήταν 20 χρονών τότε. Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του με τη φανέλα της Μάντσεστερ, με την οποία πανηγύρισε και άλλον ένα τίτλο το 1967 είχαν ως αποτέλεσμα η Φίφα να τον ανακηρύξει ως τον κορυφαίο ποδοσφαιριστή στην Ευρώπη το 1968.

Από τις πιο διάσημες εμφανίσεις του, που έχουν μείνει στην ιστορία, ήταν η αναμέτρηση απέναντι στη Νορθάμπτον για το θεσμό του F.A Cup. Ο διεθνής φορ σκόραρε μέσα σε μία αναμέτρηση έξι τέρματα! Ασύλληπτο επίτευγμα, ένα ρεκόρ που δεν έχει καταρριφθεί από τότε. Η αρχή του τέλους για τον χαρισματικό φορ ξεκίνησε όταν ο Σερ Ματ Μπάσμπι συνταξιοδοτήθηκε. Το τελευταίο του παιχνίδι ήταν απέναντι στην Κουίν Παρκ Ρέιντζερς το 1974, όπου και παραιτήθηκε από μόνος του στην ηλικία μόλις των 26 ετών. Μέχρι τότε είχε προλάβει να σκοράρει 179 γκολ σε 470 αναμετρήσεις.

Οι οποιες προσπάθειες του να επανέλθει ήταν αποτυχημένες. Η αγάπη του για το ποτό και τις γυναίκες και γενικά τον έκλυτο βιο τον κατέστρεψαν. Το τέλος της καριέρας του επίσημα έγινε το 1983 όταν παραιτήθηκε από μία ομάδα της Αυστραλίας. Όλοι όμως θεωρούν σαν τέλος της καριέρας του το 1974. Ένα χρόνο μετά την οριστική αποχώρηση του από τα γήπεδα μπήκε στη φυλακή για οδήγηση υπό την επίρροια αλκοόλ και επίθεση σε αστυνομικό. Τα λεφτά που ξόδευε, όπως παραδέχθηκε έπειτα ο ίδιος ήταν πολλά, όλα για αυτοκίνητα, ποτά και γυναίκες.

Σαν ποδοσφαιριστής είχε τρομακτικά χαρίσματα. Γρήγορος, με φοβερή τεχνική, χρησιμοποιούσε και τα δύο πόδια, με καταπληκτική επαφή με τα αντίπαλα δίχτυα και καλή κίνηση χωρίς τη μπάλα. Κοινώς, ένας ποδοσφαιριστής με αξιοζήλευτα χαρακτηριστικά, που θα ζήλευαν πολλοί ακόμη και τώρα. Ακόμη και άλλοι θρύλοι του αθλήματος παραδέχονται πως ο Μπέστ ήταν απλά σαγηνευτικός με τη μπάλα στα πόδια. Αν και δεν έπαιξε για μεγάλο χρονικό διάστημα, κατάφερε να μπει στις συνειδήσεις των απανταχού ποδοσφαιρόφιλων.

Δυστυχώς για τον ίδιο, ο άσχημος τρόπος ζωής του τον οδήγησε στο θάνατο στην ηλικία μόλις των 59 χρόνων. Σαν σήμερα, το 2005 ο Τζώρτζ Μπέστ άφησε τη τελευταία του πνοή μετά από προβλήματα στο συκώτι. Οι περιβόητες ατάκες "Ξόδεψα το 90% των χρημάτων μου σε ποτά, κορίτσια και γρήγορα αυτοκίνητα. Τα υπόλοιπα απλώς τα σπατάλησα" και "Το 1969 εγκατέλειψα τις γυναίκες και το αλκοολ. Ήταν τα 20 χειρότερα λεπτά της ζωής μου" είναι ενδεικτυκές του τρόπου ζωής του τεράστιου αυτού ποδοσφαιριστή.

Πέρα από την ενδιαφέρουσα εξωγηπεδική ζωή του, όλοι θα πρέπει να τον θυμόμαστε για τα εξαιρετικά του προσόντα και τα κατορθώματα του εντός αγωνιστικών χώρων. Ήταν ένας από τους καλύτερους ντριμπλέρ που έχει γνωρίσει το ποδόσφαιρο, ένας εγκεφαλικός παίκτης με απίστευτη αίσθηση της μπάλας και τρομακτικές ικανότητες. Ένας παίκτης που μπορούσε να πάρει πάνω του την ομάδα και να την οδηγήσει σε τίτλους. Αυτός είναι ο Τζώρτζ Μπέστ. 

Δείτε ένα βίντεο με τα κατορθώματα του:

6 σχόλια:

  1. Ένας από τους παίχτες που απέδειξε ότι βρετανικό ποδόσφαιρο και τσαχπινιά μπορούν να πάνε μαζί και όταν συμβαίνει, το αποτέλεσμα είναι άψογο. Αν και οπαδός της Liverpool, υποκλίνομαι.
    Δυστυχώς, οι περισσότεροι τον κρίνουν για την εξωγηπεδική ζωή του και όχι για τα ποδοσφαιρικά του κατορθώματα. Το ίδιο, πάνω κάτω, που γίνεται με τον Maradona. Άδικο, κατ' εμε.

    Συμφωνώ με την παρότρυνσή σου, να μην τον ξεχάσουμε, μιας και το μυαλό του, εντός γηπέδων, δεν το συναντάμε συχνά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @Κάνθαρος
    Από τους καλύτερους
    @Scouser Jim
    Πράγματι, ο Μπεστ είναι αυτό που λες και ο συνδιασμός είναι εκρηκτικός. Αν δεν ήταν τόσο κολλημένοι αυτοί οι νησιώτες τότε θα βλέπαμε μεγάλους παίκτες. Όχι πως δεν είδαμε καλούς τόσα χρόνια αλλά...

    Δυστυχώς ισχύει αυτό, τα εξωγηπεδικά του κατορθώματα επισκίασαν τα πεπραγμένα του εντός αγωνιστικών χώρων. Είναι κρίμα και το ίδιο έγινε και με τον Ντιέγκο συμφωνώ απόλυτα.

    Ήταν μια ποδοσφαιρική ιδιοφυϊα και αυτό θα πρέπει να θυμόμαστε. Σε ευχαριστώ για το σχόλιο σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κάποια στιγμή πρέπει να γράψω ανάρτηση για τον "κύκλο των καταραμένων ποδοσφαιριστών" (κατά το "γενιά των καταραμένων ποιητών"). Είναι φτιαγμένοι από την ίδια πάστα...

    Εξαιρετικός George Best. Αρτίστας των γηπέδων. Σήμερα, ιδιαίτερα με το βιομηχανοποιημένο ποδόσφαιρο των παικτών-εργατών, έχουμε ανάγκη τέτοιων προσωπικοτήτων περισσότερο από ποτέ!

    Καλό Σαββατοκύριακο μικρέ σκάουτερ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παικταράς ολκής... Αλλά ρε φίλε όλοι αυτοί είχαν κατάρα πάνω τους... Οι μισοί πέθαναν από ναρκωτικά, οι άλλοι μισοί ζητιανεύουν για ένα κομμάτι ψωμί κτλ... Κανείς δε πρόκοψε... Χαρισματικοί ποδοσφαιριστές με καμμένα μυαλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @Baladeur
    Θα είναι ένα πολύ ενδιαφέρον αφιέρωμα. Και έχεις πολύ υλικό για να γράψεις ένα τέτοιο κείμενο. Ο Μπεστ ήταν τεράστιος παίκτης και συμφωνώ απόλυτα για το ότι χρειαζόμαστε τέτοιες προσωπικότητες. Δυστυχώς δεν έχουμε πολλές.

    Καλό Σαββατοκύριακο και σε εσένα.

    @Βασίλης
    Δυστυχώς το σταριλίκι και τα μίντια κάνουν πολύ κακό. Είναι γεγονός πως δεν είναι λίγοι αυτοί που καταστράφηκαν. Μπεστ, Αντριάνο, Γκαρίντσα και πολλοί άλλοι, όλοι τους πολύ προικισμένοι και ταλαντούχοι, αλλά αν χάσουν το δρόμο τους καταστρέφουν όσα έχουν καταφέρει και δεν φθάνουν ποτέ στο peak τους. Και είναι κρίμα να έχεις ταλέντο και να το χαραμίζεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή