Εκτός από παίκτες που έχουν αφήσει το στίγμα τους στο χώρο του ποδοσφαίρου, όταν ξεκίνησα να γράφω αυτή τη στήλη είχα υποσχεθεί πως δεν θα παρουσιάζω μόνο αθλητές, αλλά γενικά ανθρώπους που έχουν καταφέρει να μείνουν γνωστοί με τα κατορθώματα τους στο ποδόσφαιρο. Σήμερα, λοιπόν, αποφάσισα να σκιαγραφήσω το πορτραίτο ενός από τους σπουδαιότερους προπονητές που έχει δει ο ποδοσφαιρικός πλανήτης, του Βαλερί Λομπανόφσκι.
Γεννημένος το 1939 στο Κίεβο, ο Βαλερί Λομπανόφσκι ξεκίνησε τη ποδοσφαιρική του καριέρα στην Ντιναμό Κιέβου, που τότε θεωρούνταν ως μία από τις ισχυρές ομάδες του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Αγωνίστηκε στην αγαπημένη του Ντινάμο για επτά σεζόν, κερδίζοντας πολλούς τίτλους, όπως το πρωτάθλημα της Σοβιεικής Ένωσης και το κύπελλο. Αγωνίζονταν στη θέση του αριστερού εξτρέμ και σύμφωνα με διάφορες πηγές, ήταν γνωστός για την άρτια τεχνική του κατάρτιση. Αφότου αποχώρησε από την Ντιναμό, αγωνίστηκε στις Χονρομονετς και τη Σαχτάρ, προτού κρεμάσει τα παπούτσια του όντας μόλις 29 ετών. Στο ενδιάμεσο αγωνίστηκε και δύο φορές με τη φανέλα της Σοβιετικής Ένωσης.
Και μπορεί να αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ωστόσο δεν έφυγε ποτέ από το χώρο του ποδοσφαίρου και λίγο μετά την απόσυρση του, βρήκε δουλειά στην Ντνίπρο σαν προπονητής. Παρέμεινε στον πάγκο της ομάδας για τέσσερα χρόνια χωρίς να καταφέρει κάτι το ιδιαίτερο (1969-1974). Μετά ανέλαβε τη τεχνική ηγεσία της αγαπημένης του Ντιναμό Κιέβου. Και τότε ξεκίνησαν όλα.
Ο Βαλερί Λομπανόφσκι παρέμεινε στον πάγκο της ομάδας για 16 περίπου χρόνια, από το 1974 έως το 1990, με κάποια ενδιάμεσα διαλείμματα καθώς ανέλαβε μερικές φορές και την εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης. Η παραμονή αυτή του Βαλερί Λομπανόσφκι στην Ντινάμο, η πρώτη από τις δύο, θα έχει ως αποτέλεσμα ο σύλλογος να γνωρίσει τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας του. Κατέκτησε οκτώ φορές το πρωτάθλημα της Σοβιετικής Ένωσης, άλλες έξι το κύπελλο και τρεις φορές το Σούπερ Καπ.
Ωστόσο, αυτό που έκανε γνωστό τον Βαλερί Λομπανόφσκι δεν ήταν η επιτυχία του στις εγχώριες διοργανώσεις. Ο τότε τεχνικός της Ντιναμό Κιέβου κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα του στη κατάκτηση τριών ευρωπαϊκών τίτλων. Δύο φορές (1975, 1986) το UEFA Cup Winners Cup, στο οποίο λάμβαναν μέρος όλες οι ευρωπαϊκές ομάδες που είχαν κατακτήσει το κύπελλο στις χώρες τους (πλέον ο θεσμός δεν υπάρχει, αλλά τότε θεωρούνταν η δεύτερη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διοργάνωση πίσω από το Τσάμπιονς Λιγκ) και μία φορά το Σούπερ Καπ, το 1975.
Η επιτυχία του αυτή με την Ντιναμό Κιέβου του άνοιξε αφενώς τη πόρτα για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσία της εθνικής ομάδας της πατρίδας του, αφετέρου κέρδισε το σεβασμό όλων που ασχολούνταν με το άθλημα. Μεγαλύτερη επιτυχία του όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αναμφίβολα η συμμετοχή της ομάδας στα τελικά του Euro το 1988, όπου ηττήθηκε από την Ολλανδία του Μάρκο Φαν Μπάστεν.
Μετά το 1990 και την αποχώρηση του από τον πάγκο της Ντιναμό, ο Λομπανόφσκι ανέλαβε τις τύχες δύο ακόμη εθνικών ομάδων, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (1990-3) και του Κουβέιτ (1994-6), μέχρι που γύρισε και πάλι στην αγαπημένη του Ντινάμο το 1997 για να δημιουργήσει και πάλι ιστορία. Η Σοβιετική Ένωση έχει διαλυθεί και η Ντιναμό Κιέβου αγωνίζεται πλέον στο Ουκρανικό πρωτάθλημα. Κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του στον πάγκο της Ντινάμο (1997-2001), κέρδισε πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα και τρία κύπελλα Ουκρανίας, ενώ η ομάδα του πριν από αυτόν βρίσκονταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Και μπορεί να αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, ωστόσο δεν έφυγε ποτέ από το χώρο του ποδοσφαίρου και λίγο μετά την απόσυρση του, βρήκε δουλειά στην Ντνίπρο σαν προπονητής. Παρέμεινε στον πάγκο της ομάδας για τέσσερα χρόνια χωρίς να καταφέρει κάτι το ιδιαίτερο (1969-1974). Μετά ανέλαβε τη τεχνική ηγεσία της αγαπημένης του Ντιναμό Κιέβου. Και τότε ξεκίνησαν όλα.
Ο Βαλερί Λομπανόφσκι παρέμεινε στον πάγκο της ομάδας για 16 περίπου χρόνια, από το 1974 έως το 1990, με κάποια ενδιάμεσα διαλείμματα καθώς ανέλαβε μερικές φορές και την εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης. Η παραμονή αυτή του Βαλερί Λομπανόσφκι στην Ντινάμο, η πρώτη από τις δύο, θα έχει ως αποτέλεσμα ο σύλλογος να γνωρίσει τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας του. Κατέκτησε οκτώ φορές το πρωτάθλημα της Σοβιετικής Ένωσης, άλλες έξι το κύπελλο και τρεις φορές το Σούπερ Καπ.
Ωστόσο, αυτό που έκανε γνωστό τον Βαλερί Λομπανόφσκι δεν ήταν η επιτυχία του στις εγχώριες διοργανώσεις. Ο τότε τεχνικός της Ντιναμό Κιέβου κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα του στη κατάκτηση τριών ευρωπαϊκών τίτλων. Δύο φορές (1975, 1986) το UEFA Cup Winners Cup, στο οποίο λάμβαναν μέρος όλες οι ευρωπαϊκές ομάδες που είχαν κατακτήσει το κύπελλο στις χώρες τους (πλέον ο θεσμός δεν υπάρχει, αλλά τότε θεωρούνταν η δεύτερη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή διοργάνωση πίσω από το Τσάμπιονς Λιγκ) και μία φορά το Σούπερ Καπ, το 1975.
Η επιτυχία του αυτή με την Ντιναμό Κιέβου του άνοιξε αφενώς τη πόρτα για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσία της εθνικής ομάδας της πατρίδας του, αφετέρου κέρδισε το σεβασμό όλων που ασχολούνταν με το άθλημα. Μεγαλύτερη επιτυχία του όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης ήταν αναμφίβολα η συμμετοχή της ομάδας στα τελικά του Euro το 1988, όπου ηττήθηκε από την Ολλανδία του Μάρκο Φαν Μπάστεν.
Μετά το 1990 και την αποχώρηση του από τον πάγκο της Ντιναμό, ο Λομπανόφσκι ανέλαβε τις τύχες δύο ακόμη εθνικών ομάδων, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων (1990-3) και του Κουβέιτ (1994-6), μέχρι που γύρισε και πάλι στην αγαπημένη του Ντινάμο το 1997 για να δημιουργήσει και πάλι ιστορία. Η Σοβιετική Ένωση έχει διαλυθεί και η Ντιναμό Κιέβου αγωνίζεται πλέον στο Ουκρανικό πρωτάθλημα. Κατά τη διάρκεια της πενταετούς θητείας του στον πάγκο της Ντινάμο (1997-2001), κέρδισε πέντε συνεχόμενα πρωταθλήματα και τρία κύπελλα Ουκρανίας, ενώ η ομάδα του πριν από αυτόν βρίσκονταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Κατά τη διάρκεια της δεύτερης θητείας του, η Ντιναμό Κιέβου και οι φίλοι της θα ζήσουν μια ακόμη ευρωπαϊκή επιτυχία. Τη σεζόν 1998-1999 η Ντιναμό Κιέβου θα πραγματοποιήσει εξαιρετικές εμφανίσεις στο Τσάμπιονς Λιγκ που θα οδηγήσουν την ομάα μέχρι τα ημιτελικά του θεσμού, αποκλείοντας στα προημιτελικά τη Ρεάλ Μαδρίτης, όπου και αποκλείστηκε από την από την Μπάγερν Μονάχου με συνολικό σκορ 3-4 (3-3 στο Κίεβο, 0-1 στο Μόναχο). Η ομάδα αυτή είχε παίκτες όπως ο Αντρέι Σεβτσένκο, ο Βιτάλι Κοσόφσκι και ο Σέρχι Ρεμπρόφ.
Σαν άνθρωπος, ο Βαλερί Λομπανόφσκι ήταν λάτρης της πειθαρχίας. Απαιτούσε από τους παίκτες του να ακολουθούν πιστά τις εντολές του και να προσέχουν τη ζωή που έκαναν. Ήταν από τους πρώτους τεχνικούς που είχε δημιουργήσει ένα τεχνικό τιμ το οποίο ήταν υπεύθυνο για τη διατροφή των παικτών, παρέθετε χρήσιμα στατιστικά στοιχεία και δίνονταν προσοχή σε ιατρικής φύσης θέματα καθώς και στις ακαδημίες. Με λίγα λόγια, ο Λομπανόφσκι εισήγαγε στο ποδόσφαιρο την εξειδίκευση και το έκανε πιο επαγγελματικό.
Σαν άνθρωπος, ο Βαλερί Λομπανόφσκι ήταν λάτρης της πειθαρχίας. Απαιτούσε από τους παίκτες του να ακολουθούν πιστά τις εντολές του και να προσέχουν τη ζωή που έκαναν. Ήταν από τους πρώτους τεχνικούς που είχε δημιουργήσει ένα τεχνικό τιμ το οποίο ήταν υπεύθυνο για τη διατροφή των παικτών, παρέθετε χρήσιμα στατιστικά στοιχεία και δίνονταν προσοχή σε ιατρικής φύσης θέματα καθώς και στις ακαδημίες. Με λίγα λόγια, ο Λομπανόφσκι εισήγαγε στο ποδόσφαιρο την εξειδίκευση και το έκανε πιο επαγγελματικό.
Το 2001 ο Βαλερί Λομπανόφσκι άφησε τη τελευταία του πνοή μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο και επιπλοκή σε χειρουργική επέμβαση. Ως φόρο τιμής, η UEFA στο τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ στη Γλασκώβη τήρησε ενός λεπτού σιγής. Η διοίκηση της Ντιναμό Κιέβου, αναγνωρίζοντας τη τεράστια συμβολή του Βαλερί Λομπανόφσκι στην ιστορία του συλλόγου, αποφάσισε, τιμής ένεκεν, να μετονομάσει το στάδιο της Ντιναμό Κιέβου, σε Lobanovskyi Dynamo Stadium.
 |
| Άγαλμα του Βαλερί Λομπανόφσκι μπροστά από το γήπεδο της Ντιναμό Κιέβου |
Υ.Γ Για να διαβάσετε επιπλέον άρθρα της στήλης "Μορφές του ποδοσφαίρου" κάντε κλικ εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου