Παρασκευή 13 Ιουλίου 2012

Υπάρχει ταλέντο! Και μάλιστα πολύ...

Η εθνική Νέων κατάφερε και πέτυχε ένα πολύ μεγάλο επίτευγμα μιας και έφτασε στον τελικό του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος για τις ηλικίες κάτω των 19. Οι μικροί διεθνείς μας κατάφεραν και κέρδισαν την Αγγλία και προκρίθηκαν στον τελικό της διοργάνωσης και μάλιστα το κατάφεραν στη παράταση και ενώ εμείς αγωνιζόμασταν με 10 λόγω άδικης αποβολής του Στέφανο Καπίνο για περισσότερο από 75 αγωνιστικά λεπτά.

Έχω βαρεθεί να ακούω τις εξής φράσεις από πολλά στόματα: "Με Έλληνες δεν πας πουθενά", "Αφού είμαστε άμπαλοι", "Μόνο κάτι τρεχαλατζήδες βγάζουμε που δεν μπορούν να δώσουν την μπάλα στα πέντε μέτρα". Χαίρομαι ιδιαίτερα που όλοι αυτοί διαψεύδονται, όλα αυτά τα ερπετά της αθλητικής δημοσιογραφίας που μοναδικός τους σκοπός είναι να κατακεραυνώνουν οτιδήποτε ελληνικό, να μην αφήνουν έναν νέο ποδοσφαιριστή να βελτιωθεί και να δημιουργούν ένα εχθρικό κλίμα απέναντι του.

Οι επιτυχίες των Νέων μας δεν είναι κάτι που έγινε τυχαία. Όχι βέβαια, είναι μια κατάσταση συνεχιζόμενη. Και το 2007 είχαμε φτάσει στον τελικό της διοργάνωσης, όπου είχαμε αποκλείσει την Γερμανία, ενώ γενικότερα έχουμε φτάσει πολλές φορές στα τελικά της διοργάνωσης αυτής, όπου έχουμε πάρει και άλλες θέσεις, όπως είναι η τρίτη το 1995 και η τέταρτη το 1999. Πιο πρόσφατο επίτευυγμα ήταν η συμμετοχή μας στα τελικά της περσινής σεζόν, όπου χάσαμε τη πρόκριση στα ημιτελικά την τελευταία αγωνιστική των ομίλων.

Η νέα φουρνιά της ομάδας μας αφήνει μεγάλες ελπίδες για το μέλλον. Υπάρχει ταλέντο και μάλιστα πολύ. Εν αντιθέσει με την μεγάλη ομάδα της Ελλάδας, οι μικροί δεν έχουν ως πρώτο τους μέλημα τόσο την άμυνα, αλλά προσπαθούν να δημιουργήσουν φάσεις για γκολ. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, πως έχουμε σκοράρει σε όλα τα παιχνίδια και μάλιστα έχουμε πετύχει συνολικά 10 τέρματα σε τέσσερις αγώνες, δηλαδή 2,5 ανά αγώνα. Πολύ καλές, αν μη τι άλλο επιδόσεις. Βέβαια, αμυντικά δεν τα πάμε και άσχημα, ωστόσο είναι αρνητικό το ότι έχουμε δεχθεί γκολ σε κάθε αγώνα. Αλλά αυτό είναι δείγμα της επιθετικής νοοτροπίας που αναπτύσσεται σιγά σιγά.

Υπάρχουν ορισμένοι παίκτες που έχουν ξεχωρίσει στο πρωτάθλημα αυτό. Πρώτα πρώτα είναι ο Κατίδης. Ο νεαρός μέσος του Άρη κάνει εξαιρετικό τουρνουά, δείχνει θετικότατα στοιχεία, πατάει περιοχή και έχει πολύ καλά αθλητικά προσόντα. Αν και μέσος έχει σκοράρει τρία τέρματα, ενώ μοναδικό ψεγάδι που μπορώ να του βρω είναι το ότι δεν έχει αντοχές. Το καλό, όμως, είναι πως αυτό διορθώνεται και μάλιστα εύκολα. Αρκεί να βάλει κάτω το κεφάλι και να δουλέψει.

Ένας άλλος παίκτης που έχει αφήσει άκρως θετικές εντυπώσεις είναι ο Χάρης Μαυρίας του Παναθηναϊκού. Αγωνίζεται σαν εξτρέμ και έχει μεγάλο ποδοσφαιρικό τσαμπουκά. Τρέχει πολύ, βοηθά και στον αμυντικό τομέα, ενώ έχει και καλή πάσα και σέντρα. Είναι ελπιδοφόρος και μακάρι να συνεχίσει στον ίδιο ρυθμό. Φέτος αναμένεται να πάρει και χρόνο συμμετοχής απο τον Παναθηναϊκό, οπότε θα τον δούμε και σε πιο υψηλό επίπεδο και κυρίως, πως αγωνιζεται σε βάθος χρόνου.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτοί που αφήνουν υποσχέσεις. Είναι και ο Διαμαντάκος του Ολυμπιακού, που δείχνει ότι ξέρει να κινείται πολύ καλά μέσα στην περιοχή και ότι έχει το γκολ, είναι ο Γιαννιώτας του Άρη που έχει πολύ καλές τεχνικές αρετές, είναι ο Σταφυλλίδης του ΠΑΟΚ, ο οποίος είναι ένα επιθετικογενές μπακ με καλά τρεξίματα, καλή σέντρα, τσαμπουκά και πολύ καλά στημένα, είναι και ο Μπουγαϊδης που κάνει πολύ καλά παιχνίδια στο κέντρο της άμυνας και πέτυχε και γκολ στο τελευταίο μας παιχνίδι με τους Άγγλους. Υπάρχουν και πολλοί άλλοι.

Ελπίζω αυτή η φουρνιά παικτών να μην πάει χαμένη. Η ομάδα αυτή έχει πολύ ταλέντο, δίνει ελπίδες για το μέλλον της εθνικής μας ομάδας. Οι παίκτες του 2007, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, χάθηκαν. Αυτό είναι κάτι που δεν πρέπει να επαναληφθεί σε καμία περίπτωση. Ευτυχώς, οι ομάδες σιγά σιγά δείχνουν να αντιλαμβάνονται πως η Ελλάδα παράγει ταλέντα και πως αξίζει να δουλευτούν οι Έλληνες παίκτες. Η φουρνιά αυτή, είναι παίκτες που όταν έγινε το θαύμα του 2004 πήγαιναν στο δημοτικό. Τελικά δεν πήγε τόσο στράφι όσο πίστευα η επιτυχία αυτή, είχε απλά μακροπρόθεσμα οφέλη.

8 σχόλια:

  1. Πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε το ταλέντο. Στην Ελλάδα δεν το γνωρίζουμε αυτό. Ευελπιστώ οι νέες γενιές προπονητών, που βγαίνουν παραέξω και βλέπουν πως δουλεύονται τα τμήματα υποδομής, να φέρουν λίγη από την τεχνογνωσία εδώ και να απεγκλωβιστούμε από ανεδαφικά (προπονητικά) στερεότυπα.

    Κάποτε η μικρή μας εθνική (νομίζω η "παίδων", δεν είμαι σίγουρος) είχε διαλύσει την Ολλανδία (5-0, 5-1 ή κάτι τέτοιο).

    Λίγα χρόνια αργότερα, εκείνοι οι Ολλανδοί έπαιζαν στις μεγαλύτερες ομάδες της Ευρώπης και η πλειοψηφία των παικτών της δικής μας εθνικής είτε σε μικρομεσαίες ομάδες της Α' εθνικής είτε στα χωράφια της Β'-Γ' Εθνικής για το μεροκάματο.

    Ολλανδός προπονητής όταν ρωτήθηκε για το γεγονός είπε πως δεν είναι παράδοξο (παρότι δείχνει) γιατί οι Ολλανδοί σε εκείνη την ηλικία δουλεύουν στα βάρη για να αποκτήσουν τον απαραίτητο μυικό όγκο, ενώ οι δικοί μας έκαναν απλές προπονήσεις, χωρίς προοπτική, χωρίς πλάνο, χωρίς τίποτα.

    Το αποτέλεσμα ήταν να υπερτερούν οι δικοί μας, την δεδομένη χρονική περίοδο, στην έκρηξη και στην ταχύτητα, εξού και η άνετη επικράτηση. Σε βάθος χρόνου όμως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ με όλα όσα λές Baladeur. Πρέπει να αρχίσουμε να δουλεύουμε τα νέα παιδιά ειδάλλως δεν θα μπορέσουμε ποτέ να εξελιχθούμε στον τομέα παραγωγής παικτών (όχι ταλέντων γιατί υπάρχουν ταλέντα). Επενδύσεις για τη βελτίωση της τεχνογνωσίας και είναι επιτακτικό να έρθουν στην Ελλάδα γνώστες από χώρες όπως η Ισπανία, η Γαλλία και η Ολλανδία που ξέρουν πως να δουλέψουν με μικρά παιδιά και πως να τα γαλουχήσουν.

      Ελπίζω να γίνει κάποτε αυτό.

      Διαγραφή
  2. Ρε φίλε Μπαλαντέρ, είναι και σαν μύθος πλέον... Μιλάμε πως σε ένα ματς της Ελπίδων πριν καμιά δεκαριά χρόνια ο Δημήτρης Παπαδόπουλος έκανε γιο γιο τον Τέρι...

    Πριν μερικά χρόνια που οι νέοι απέκλειαν τους Γερμανούς στα ημιτελικά, οι Γερμανοί είχαν δεκάρι τον Οζίλ...

    Δεν ασχολείται κανείς με τους Έλληνες παίκτες και για αυτό βαλτώνουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό είναι το έγκλημα Βασίλη. Το να έχεις ακατέργαστα διαμάντια και να τα αφήνεις στην άκρη για χάρη των ξένων και διαφημισμένων παικτών. Η στασιμότητα αυτή θα πρέπει να ξεπεραστεί επιτέλους. Πάντως γίνονται βήματα προς αυτή την κατεύθυνση, αυτό να το παραδεχθούμε.

      Διαγραφή
  3. Δυστυχώς βήματα προς αυτή την κατεύθυνση δεν γίνονται. Το φετινό είναι εξαναγκασμός όχι επιλογή. Θέλω να μου πείτε σε πόσα απ' τα ταλέντα που ξεπετάχτηκαν τα τελευταία χρόνια είδατε την παραμικρή βελτίωση. Στον Νίνη; Στον Φέτφα; Στον Κονέ; Στον Ταχτσίδη; Στον Γκέντσογλου; Στον Μήτρογλου; Μερικοί αντί να εξελίσσονται δείχνουν χειρότεροι απ' ότι όταν πρωτοξεκινούσαν αμούστακα παιδιά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Για όλα τα πράγματα πρέπει να υπάρξει κάποια αιτία που θα οδηγήσει στη δημιουργία κάτι καινούργιου. Είναι κατά κάποιον τρόπο ευκαιρία. Από αυτούς που αναφέρεις, απλά να πω πως ο Ταχτσίδης πήρε μεταγραφή στη Ρόμα. Οι άλλοι έμειναν στάσιμοι. Για διαφορετικούς λόγους ο καθένας. Θα δούμε τι θα γίνει τελικά προσεχώς.

      Διαγραφή
  4. Όσοι (τύπου Παπασταθόπουλου, Παπαδόπουλου, Ταχτσίδη, Νίνη) φύγουν νωρίς (πριν τα 20 εννοώ) έχουν μία ευκαιρία να κάνουν καριέρα, αν και τα κενά από την εφηβική τους ηλικία δύσκολα καλύπτονται στα 19 και στα 20. Καλώς ή κακώς, έξω είναι υποχρεωμένοι να μάθουν ποδόσφαιρο, το ακατέργαστο ταλέντο δεν αρκεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτή η έλλειψη τεχνογνωσίας κάνει κακό στα ταλέντα που έχει η χώρα. Εκεί οφείλουν να επενδύσουν οι σύλλογοι στην Ελλάδα. Ελπίζω να ανοίξουν τα μάτια τους και να το κάνουν. Πάντως έχεις δίκιο, με τις υφιστάμενες συνθήκες, τα ταλέντα πρέπει να φύγουν σε νεαρή ηλικία για να πετύχουν.

      Διαγραφή