Τετάρτη 16 Νοεμβρίου 2011

Μορφές του ποδοσφαίρου: Johan Cruyff (Γιόχαν Κρόιφ) Μέρος Α'

Σήμερα αποφάσισα να ασχοληθώ με τον αγαπημένο μου παίκτη και φιλόσοφο του ποδοσφαίρου. Ο Γιόχαν Κρόιφ έχει αφήσει τη προσωπική του σφραγίδα στο ποδόσφαιρο, τόσο σαν αθλητής, όσο και σαν προπονητής. Είναι ένας από τους λίγους, για να μην πω ελάχιστους, που κατάφεραν να διακριθούν τόσο για τις επιδόσεις τους εντός των αγωνιστικών γραμμών, όσο και για τα πεπραγμένα τους από τη δύσκολη θέση του προπονητή. Και ο μόνος που τα κατάφερε εξίσου καλά και από τις δύο θέσεις, είναι ο Ολλανδός.

(Λόγω των κατορθωμάτων του, αναγκάζομαι να "σπάσω" το αφιέρωμα σε δύο μέρη, το πρώτο θα περικλύει τα όσα πέτυχε σαν ποδοσφαιριστής και το δεύτερο σαν προπονητής. Είναι η πρώτη και πιθανόν η μοναδική φορά που θα το κάνω αυτό, αλλά αν δεν το έκανα το κείμενο θα ήταν τεράστιο, με αποτέλεσμα πολλοί να μην το διαβάσουν λόγω έκτασης)

Ο Γιόχαν Κρόιφ γεννήθηκε στις 25 Απριλίου του 1947 στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας. Βέρος πρωτευουσιάνος, ο Ολλανδός υποστήριζε τον Άγιαξ, στις ακαδημίες του οποίου εντάχθηκε μόλις στην ηλικία των 10, για να πραγματοποιήσει το επίσημο ντεμπούτο του με τη φανέλα του Αίαντα τον Νοέμβρη του 1967, στην ήττα του Άγιαξ από την GVAV, με τον 17 χρονο τότε Κρόιφ να σκοράρει και το πρώτο του τέρμα (τελικό αποτέλεσμα 3-1).

Με τη φανέλα του Άγιαξ θα αγωνιστεί μέχρι το 1973, δηλαδή εννιά σεζόν, στη διάρκεια των οποίων θα πανηγυρίσει τίτλους τόσο σε συλλογικό, όσο και σε ατομικό επίπεδο. Σε μία εποχή που ο Αίαντας βρίσκονταν σε άσχημες μέρες (το 1967 ο Άγιαξ τερμάτισε μόλις 13ος), ο Κρόιφ, έχοντας για προπονητή του τον μεγάλο Ρίνους Μίχελς, στη χρυσή εποχή του Άγιαξ κατά την οποία ο σύλλογος γνώρισε μεγάλες στιγμές, εισάγοντας στο άθλημα τον όρο του "απόλυτου ποδοσφαίρου"-Total Football.

Κατά τη παραμονή του στον Άγιαξ ο Κρόιφ κέρδισε έξι πρωταθλήματα Ολλανδίας, τέσσερα κύπελλα Ολλανδίας, τρείς φορές το Τσάμπιονς Λιγκ και άλλες δύο το κύπελλο Κυπελλούχων, διοργάνωση που δεν υπάρχει πλέον, δύο φορές το Σούπερ Καπ της ΟΥΕΦΑ και μία φορά το παγκόσμιο κύπελλο συλλόγων. Αξιομνημόνευτο είναι το γεγονός ότι ο Κρόιφ ευτύχησε να πανηγυρίσει τρία συνεχόμενα Τσάμπιονς Λιγκ, από το 1971 έως το 1973.

Εκτός από τα όσα πέτυχε με τη φανέλα του Άγιαξ σε συλλογικό επίπεδο, κέρδισε και σημαντικούς προσωπικούς τίτλους. Ο Κρόιφ έχει κερδίσει συνολικά τρεις φορές τη χρυσή μπάλα, δύο φορώντας τη φανέλα του Αίαντα, κάτι που το έχουν καταφέρει ελάχιστοι παίκτες, μεταξύ των οποίων είναι οι Μισέλ Πλατινί. Θεωρώ πως είναι άσκοπο να αναφέρω ότι έχει στη κατοχή του αρκετούς εγχώριους προσωπικούς τίτλους όπως το βραβείο του καλύτερου Ολλανδού της χρονιάς και του πρώτου σκόρερ της Ερεντιβίζιε, του ολλανδικού πρωταθλήματος.

Το 1973 ο Γιόχαν Κρόιφ αποφασίζει να εγκαταλείψει την ομάδα του Άγιαξ για να δοκιμάσει τον εαυτό του σε ένα άλλο πρωτάθλημα. Η Μπαρτσελόνα δαπανά πολλά χρήματα για να φέρει στη Καταλωνία το ολλανδικό αστέρι και έτσι ο Κρόιφ γίνεται κάτοικος Βαρκελώνης για τα επόμενα πέντε χρόνια (μέχρι το 1978). Σαν παίκτης κατάφερε να κερδίσει μόλις δύο τίτλους, ένα πρωτάθλημα στη παρθενική του σεζόν στην Ισπανία και το κύπελλο Ισπανίας τη τελευταία του σεζόν με τους μπλαουγκράνα. Ωστόσο η πρώτη του σεζόν ήταν εξαιρετική και ο Κρόιφ κέρδισε και πάλι τη χρυσή μπάλα, για τελευταία φορά.

Στη Βαρκελώνη αγαπήθηκε όσο λίγοι και ο ίδιος ο Κρόιφ αγάπησε πολύ τη Μπαρτσελόνα. Μετά από πέντε χρόνια ο Κρόιφ, όντας 31, αποφασίσει να μετακομίσει για δύο σεζόν σην Αμερική και μετά από ένα σύντομο πέρασμα από τη Λεβάντε θα επιστρέψει στην ομάδα της καρδιάς του (1981), τον Άγιαξ. Η τριετής παραμονή του στην ομάδα θα έχει ως αποτέλεσμα ο σύλλογος να κερδίσει δύο ακόμη πρωταθλήματα (1982, 1983) και ένα κύπελλο Ολλανδίας (1983). Παρά το ότι ο Κρόιφ ήταν μέλος της ομάδας που κέρδισε το ντάμπλ το 1983, η διοίκηση του Αίαντα αποφασίζει να μην ανανεώσει το συμβόλαιο του παίκτη, που ήταν 36 ετών.

Η επιλογή αυτή των διοικούντων εξόργισε τον Κρόιφ, ο οποίος για αντίποινα θα πάρει μεταγραφή για το αντίπαλον δέος, τη Φέγενορντ. Τραγική ειρωνεία: Κατά τη μονετή του παραμονή στο Ρότερνταμ για χάρη της Φέγενορντ ο Κρόιφ θα κερδίσει και πάλι κύπελλο και πρωτάθλημα, δηλαδή το εγχώριο ντάμπλ και στη συνέχεια θα κρεμάσει τα "εξάταπα", στην ηλικία των 37 ετών, δίνοντας έτσι τέλος σε μία λαμπρή καριέρα με πολλούς τίτλους και υπέροχες στιγμές.

Ασφαλώς, ο Κρόιφ αποτέλεσε αναπόσπαστο μέλος της εθνικής Ολλανδίας, μιας ομάδας που είχε στις τάξεις της εξαιρετικούς ποδοσφαιριστές όπως ο Γιόχαν Νεεσκενς, ο Τζόνι Ρεπ και προπονητής της οποίας διετέλεσε και ο Ρίνους Μίχελς. Αξιοσημείωτο στατιστικό στοιχείο είναι πως όσες φορές ο Κρόιφ είχε σκοράρει, η εθνική Ολλανδίας δεν έχασε ποτέ. Από το 1966 έως το 1977 ο ιπτάμενος Ολλανδός φόρεσε τη φανέλα με το εθνόσημο για 48 αγώνες και πέτυχε 33 τέρματα.

Δυστυχώς για τον ίδιο, ποτέ του δεν κατάφερε να κερδίσει κάτι με την εθνική Ολλανδίας. Η Ολλανδία, έχοντας στο τιμόνι της τον Ρίνους Μίχελς και με φυσικό ηγέτη τον Κρόιφ θα φθάσει το 1974 στο τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου που διεξάγονταν στη Γερμανία, αλλά θα ηττηθεί από την οικοδέσποινα ομάδα με σκορ 2-1, αν και η Ολλανδία είχε προηγηθεί μόλις στο 2' με γκολ-πέναλτυ του Νέεσκενς. Το πέναλτυ είχε κερδίσει ο Κρόιφ, ο οποίος αναδείχθηκε ο καλύτερος παίκτης της διοργάνωσης. Το παγκόσμιο κύπελλο είναι και ο μοναδικός τίτλος που απουσιάζει από το παλμαρέ του.

Σαν παίκτης ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν πλήρης. Μπορούσε να σουτάρει εξίσου καλά και με τα δύο του πόδια, ήταν καλός στον αέρα, πολύ γρήγορος με άρτια τεχνική κατάρτιση, εξαιρετική διορατικότητα και απίθανη ευχαίρια στις ντρίμπλες. Πέραν όλων αυτών, ο Ολλανδός μεσοεπιθετικός σκόραρε ακατάπαυστα, έπαιζε κάθετο ποδόσφαιρο και εκτελούσε και στημένα. Το αέρινο στυλ του και η ευκολία να σπάει τη μέση του είναι σήμα κατατεθέν. Το "νούμερο 14" (ο αριθμός που συνήθως φορούσε σε όσες ομάδες αγωνίστηκε) ήταν ηγέτης μέσα στον αγωνιστικό χώρο, καθοδηγούσε τους συμπαίκτες του και έπαιρνε στους ώμους του την ομάδα.

Για να κλείσω το πρώτο μέρος, ο Κρόιφ συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους διότι ήταν...παικταράς. Το μόνο μελανό σημείο του, το μόνο πάτημα που έχουν βρει οι επικριτές του είναι ένα, το ότι δεν κατάφερε να κερδίσει ένα παγκόσμιο κύπελλο, κάτι που ακόμη και τώρα η Ολλανδία δεν έχει καταφέρει ως τώρα. Ο Κρόιφ έγινε γνωστός κυρίως λόγω των επιτευγμάτων του σε συλλόγους και μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει καταφέρει όσα πέτυχε ο Ολλανδός, τουλάχιστον στην έκταση και το βαθμό που αυτός τα κατάφερε.

Επειδή ένα βίντεο δεν είναι αρκετό για να αναδείξει το ταλέντο του Κρόιφ, παρακάτω έχω προσθέσει τρία βιντεάκια στα οποία μπορείτε να πάρετε μια μικρή μόνο γεύση του τι εστί Γιόχαν Κρόιφ:







Το δεύτερο μέρος του αφιερώματος θα αναρτηθεί αύριο.
Για να δείτε παλαιότερα άρθρα της στήλης "Μορφές του ποδοσφαίρου" κάντε κλίκ εδώ.

6 σχόλια:

  1. Τι να πεις εδώ; Απίστευτος παίχτης, ένας από τους καλύτερους όλων των εποχών. Μεγάλη προσωπικότητα. Τα βίντεο τα "λένε" όλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ότι και να πει κανείς είναι λίγο.
    Απλά μια ποδοσφαιρική ιδιοφυΐα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κι όμως υπάρχουν αρκετοί που ισχυρίζονται ότι το ποδόσφαιρο έχει αλλάξει κι ως εκ τούτου οι παίχτες του παρελθόντος δεν θα μπορούσαν να αποδώσουν. Τρίχες κατσαρές. Μπούρδες που έλεγε και η Σαπφώ Νοταρά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Για εμένα ισχύει μερικώς ο ισχυρισμός αυτός και έχει να κάνει κυρίως με το γεγονός ότι πλέον το ποδόσφαιρο απαιτεί να έχεις απαραιτήτως ταχύτητα και μεγάλες αντοχές. Αλλά γενικά, και εγώ μπούρδες τα θεωρώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Οι παλαιότεροι superstars δεν έχουν μείνει στην ιστορία για τα αθλητικά τους προσόντα, αλλά για την ποδοσφαιρική τους ευφυΐα και τις στιγμές μαγείας που πρόσφεραν. Αν έπαιζαν σήμερα, θα ήταν οι ίδιες ποδοσφαιρικές διάνοιες, προσαρμοσμένες στα σύγχρονα -πιο αθλητικά- δεδομένα. Άσε που έχουμε πολλά παραδείγματα παιχτών, οι οποίοι χωρίς να είναι φοβεροί αθλητές, είναι σπουδαίοι ποδοσφαιριστές. Καλό είναι πάντως να μη συγκρίνουμε διαφορετικές εποχές, καθώς τα δεδομένα για τον κάθε ποδοσφαιριστή ήταν διαφορετικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα φίλε Jim. Είναι γεγονός πως οι παλιοί έμειναν στην ιστορία για τα ποδοσφαιρικά τους προσόντα και μόνο, σε αυτό συμφωνώ απόλυτα. Είναι αρκετά πιθανόν αν έπαιζαν σήμερα να είχαν προσαρμοστεί στις τωρινές συνθήκες, αλλά αυτό είναι υποθετικό και δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δούμε αν θα ισχύσει. Γενικά, δεν πρέπει να συγκρίνουμε παίκτες από διαφορετικές εποχές, συμφωνώ κι εγώ και πολλοί άλλοι, οι οποίοι κατατάσσουν τους παίκτες ανά εποχή, δηλαδή το 60 ο Πελέ, το 70 ο Κρόιφ, το 80 ο Μαραντόνα και πάει λέγοντας. Αυτός ίσως να είναι και ο πιο δίκαιος τρόπος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή