Τρίτη 17 Ιανουαρίου 2012

Μορφές του Ποδοσφαίρου: Zinedine Zidane

Μετά από ένα μεγάλο διάστημα απουσίας, η αγαπημένη μου στήλη, "Μορφές του Ποδοσφαίρου", επιστρέφει, "φιλοξενώντας" σήμερα έναν από τους μεγαλύτερους ποδοσφαιριστές που έχει δει το παγκόσμιο στερέωμα. Οι μέχρι τώρα άνθρωποι που έχουν συμπεριληφθεί στη λίστα ήταν κάποιοι που δεν μπόρεσα, λόγω ηλικίας, να τους ζήσω. Η συλλογή των πληροφοριών έγινε μέσα από άρθρα, ντοκιμαντέρ και ποικίλα βίντεο που βρήκα στο διαδίκτυο. Τον σημερινό, όμως, παίκτη είχα τη τύχη να τον ζήσω, να τον δω live. Zinedine Zidane λοιπόν.

Ο Γαλλοαλγερινός μεσοεπιθετικός γεννήθηκε στη Μασσαλία στις 23 Ιουνίου 1972. Οι γονείς του, Αλγερινής καταγωγής, μετανάστευσαν στη Γαλλία και το Παρίσι περίπου 20 χρόνια πριν φέρουν στον κόσμο τον Zinedine. Ήταν ο μικρότερος από τα πέντε παιδιά της οικογένειας του και δεν χρειάζεται να αναφέρω πως είχε δύσκολα παιδικά χρόνια λόγω της κακής οικονομικής κατάστασης της οικογένειας του, που είχε να αναθρέψει λίγο πολύ, επτά στόματα. Καταφύγιο, λοιπόν, για τον νεαρό τότε Zidane, ήταν ο χώρος του πόδσφαίρου.

Από πολύ μικρή ηλικία αγάπησε το άθλημα και ως εκ τούτου εντάχθηκε στις ακαδημίες της US Saint Henri, όντας μόλις 10 ετών. Στη συνέχεια πήγε στις ακαδημίες της SO Septèmes Valons και στην ηλικία των 14 πήρε μεταγραφή για τις ακαδημίες της Cannes. Εντυπωσιασμένος ένας κυνηγός ταλέντων της γαλλικής ομάδας, έκανε το παν για να φέρει τον νεαρό Ζιζού στις Κάννες. Παρέμεινε δύο χρόνια στα μικρότερα κλιμάκια της ομάδας και στη συνέχεια, μόλις 17 ετών, έκανε το επίσημο ντεμπούτο του.

Οι εμφανίσεις του δεν πέρασαν απαρατήρητες από μεγάλες ομάδες του γαλλικού πρωταθλήματος και ο Zidane πήρε μεταγραφή στη γαλλική Bordeaux, το 1992. Με τους γιρονδίνους κατέκτησε το Uefa Intertoto και το 1996 έφτασε μέχρι τα τελικά του κυπέλλου UEFA, όπου η Bordeaux ηττήθηκε από τη Bayern Munchen. Οι τέσσερις του σεζόν με τη Bordeaux και οι εμφανίσεις του στα ευρωπαίκα παιχνίδια της ομάδας, προσέλκυσαν τα βλέμματα πολλών ευρωπαϊκών συλλόγων και ο Ζidane ήταν έτοιμος να πραγματοποιήσει το πρώτο του βήμα μακρυά από τη Γαλλία.

Το καλοκαίρι του '96, και ενώ ήταν ήδη διεθνής με τα χρώματα της Γαλλίας, η μεγάλη κυρία του ιταλικού ποδοσαίρου, η Juventus, έφερε στο Τορίνο τον Γάλλο μέσο. Κατά τη πενταετή του παραμονή στη Juventus πανηγύρισε δυο φορές το πρωτάθλημα Ιταλίας, άλλη μία το Σούπερ Καπ, ενώ ήταν και παρόν στη συμμετοχή της Juventus στο Μουντιάλ συλλόγων το 1996, τίτλο που κατέκτησε εν τέλει η ιταλική υπερδύναμη. Έφτασε δύο φορές στο τελικό του Champions League, ωστόσο δεν πανηγύρισε ποτέ τον τίτλο αυτόν, μιας και η ομάδα του ηττήθηκε και στους δύο τελικούς που συμμετείχε.

Παράλληλα με τη συμμετοχή του στη Juventus, ο Zidane ήταν μέλος της εθνικής Γαλλίας που κατέκτησε το παγκόσμιο κύπελλο το 1998, στο τελικό με αντίπαλο τη Βραζιλία του Ronaldo, Rivaldo, Dunga και Roberto Carlos. Η Γαλλία κέρδισε με σκορ 3-0 με τον Ζιζού να πετυχαίνει τα δύο πρώτα γκολ της ομάδας του και να χαρίζει το πολυπόθητο τρόπαιο στη πατρίδα του, με τον Γάλλο σταρ να είναι ο MVP της αναμέτρησης. Ότι δεν είχαν καταφέρει ποτέ τους συμπατριώτες του όπως ο Michel Platini και ο Jean Tigana, το κατάφερε ο Zinedine. Ήταν η μέρα που ο Γαλλοαλγερινός επιτελικός μέσος έγραψε τη δική του ιστορία στο χώρο του ποδοσφαίρου.

Το 2000 ολοκλήρωσε το κύκλο των επιτυχιών του με το εθνόσημο, μιας και κέρδισε και το Euro, σε έναν συγκλονιστικό τελικό με την Ιταλία, αγώνας που κρίθηκε στη παράταση. Έχοντας πετύχει τα πάντα σε εθνικό επίπεδο, κατακτώντας δηλαδή ότι υπήρχε με τη Γαλλία, ο Zidane είχε μία ακόμη εκκρεμμότητα και αυτή ήταν να πανηγυρίσει σε συλλογικό επίπεδο τη κατάκτηση του Champions League. Το καλοκαίρι του 2001, ο νέος πρόεδρος της Real, Florentino Perez, έδωσε στη "Γιούβε" περίπου 75 εκατομμυρια ευρώ και ο Γάλλος σταρ έγινε κάτοικος Μαδρίτης.

Ο ερχομός του μεγάλου αυτού παίκτη αποτέλεσε εφαλτήριο για τη νέα εποχή της Real, που έμεινε γνωστή ως η εποχή galactico, στην οποία η Real είχε ένα ρόστερ αποτελούμενο από παίκτες όπως οι Luis Figo, Roberto Carlos, Raul, Ronaldo. Το 2002 πέτυχε και το μοναδικό εναπομείναντα στόχο του σε συλλογικό επίπεδο, καθώς η Real κέρδισε τη Leverkusen στο τελικό που διεξήχθη στη Γλασκώβη. Το τελικό 2-1 χάρισε τους μπλάνκος τον τίτλο, με τον Zidane να πετυχαίνει το δεύτερο γκολ των μαδριλένων, ένα γκολ το οποίο έχει μείνει στην ιστορία ως το πιο όμορφο σε τελικό αυτής της διοργάνωσης. Ήμουν δεν ήμουν 11 χρονών τότε και θυμάμαι πως από τις φωνές την επομένη δεν μπορούσα να μιλήσω καν!

Παρέμεινε στο μαδριλένικο σύλλογο μέχρι το 2006, όπου και αποφάσισε να σταματήσει από την ενεργό δράση, αφούόμως πρώτα θα συμμετείχε για μία τελευταία φορά στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Αν και ξεκίνησε κάπως μουδιασμένα και στα ματς του γκρουπ δεν έκανε πολύ καλά παιχνίδια, στη συνέχεια φορμαρίστηκε και πήρε τη Γαλλία στους ώμους του. Την έφτασε μέχρι το τελικό του θεσμού, όπου η Γαλλία έχασε στα πέναλτυ και ο Zidane αποβλήθηκε για τη κεφαλιά που έριξε στον Ιταλό φονιά/αμυντικό, Marco Materazzi. Το τελευταίο του παιχνίδι έμελλε να σημαδευτεί από αυτό το ατυχές γεγονός. Μάλιστα, πολλοί θεωρούν πως η αποβολή αυτή ήταν και η αιτία της ήττας της Γαλλίας.

Οι ατομικές διακρίσεις του ήταν πολλές. Εκτός του ότι συμπεριλήφθηκε στις κορυφαίες ενδεκάδες του Euro 2000 και του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1998 και του 2006, ο Zidane κέρδισε μία φορά το βραβείο του κορυφαίου παίκτη στην Ευρώπη. Το τίτλο αυτό τον κέρδισε το 1998 μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο. Εκτός από αυτά, έχει και άλλους τίτλους όπως το κορυφαίο ταλέντο της Γαλλίας όταν έκανε τα πρώτα του βήματα στη πατρίδα του και διάφορους άλλους στους συλλόγους που αγωνίστηκε. Τριε φορές κέρδισε το FIFA World Player of the Year (1998, 2000, 2003), πριν αυτός ο τίτλος συγχωνευτεί με το Ballon D'or.

Μέσα στους αγωνιστικούς χώρους ο Γάλλος ήταν απλά απόλαυση. Αν και υστερούσε στη ταχύτητα, η οξυδέρκεια του, οι αλάνθαστες μεταβιβάσεις του και ο ντρίπλες του κάλυπταν αυτή του την αδυναμία. Είχε εξαιρετικά στημένα, χρησιμοποιούσε με την ίδια ευκολία δεξί και αριστερό πόδι και είχε εξαιρρετικές κάθετες πάσες. Ήταν ένας καλλιτέχνης του γηπέδου, μία του ενέργεια ήταν αρκετή ώστε ο Ζιζού να ξεσηκώσει όλη τη κερκίδα. Ήταν ένας ολοκληρωμένος ποδοσφαιριστής, είχε τα πάντα και δεν υστερούσε σε τίποτα, εκτός από τη ταχύτητα, που τελικά, όπως αποδείχθηκε, δεν ήταν ικανή να τον αποτρέψει να κάνει τεράστια καριέρα.

Όπως είναι λογικό, ο Zinedine Zidane λογίζεται ως ένας από τους κορυφαίους αθλητές στο κόσμο. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που τον τοποθετούν δίπλα στα ιερά τέρατα του αθλήματος, μαζί με τους Pele, Johan Cruyff και Diego Maradonna. Ένας ανεπανάληπτος ποδοσφαιριστής, πιθανόν ο καλύτερος Γάλλος, μιας και κέρδισε το παγκόσμιο κύπελλο, κάτι που ο Michel Platini, ο καλύτερος κατά πολλούς Γάλλος παίκτης, δεν κατάφερε ποτέ του.

Ας απολαύσουμε λίγο Zinedine Zidane:



6 σχόλια:

  1. Λατρεία ο Ζιζού!!! Πολύ ωραίο αφιέρωμα Σκάουτερ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δεν τον συμπαθούσα τρελά, λόγω συμπεριφοράς στο γήπεδο (δεν αναφέρομαι στη σκηνή με τον Materazzi, αλλά σε άλλες κόκκινες που έπαιρνε), όμως, μετά τον Maradona (χρονικά) παραμένει ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που έχουμε δει. Respect!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ότι ήταν "καρτάκιας" ήταν και γενικά ήταν και λίγο τσαμπουκάς. Αλλά ήταν τόσο παικταράς που το παρέβλεπα αυτό. Συμφωνώ πως είναι τεράστιος παίκτης και θεωρώ πως ανήκει στην ελίτ μαζί με Maradonna, Pele, Cruyff και Garrincha (λατρεία). Ελπίζω πως στο μέλλον θα συμπεριληφθεί και ο Messi, αλλά θα δούμε υποθετώ.

      Διαγραφή