Πέμπτη 17 Μαΐου 2012

Τέλος εποχής για δύο σπουδαίους ποδοσφαιριστές

Δύο Αλέξανδροι του ιταλικού ποδοσφαίρου αποχωρούν από την Σέριε Α. Αλεσσάντρο Νέστα και Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο αποχωρούν από τις Μίλαν και Γιουβέντους αντίστοιχα με προορισμό κάποιο εξωτικό μέρος προκειμένου να βγάλουν τα τελευταία προς το (ευ) ζην και να κρεμάσουν τα εξάταπα. Ωστόσο οι αποχωρήσεις τους αποτελούν παράλληλα και το τέλος μιας εποχής και για τους δύο συλλόγους που χάνουν δύο εξαιρετικούς αθλητές.

Δεν θα αναλωθώ σε αναφορές στα επιτεύγματα του καθενός, εκτός του ότι είναι πολλά, οι αθλητές αυτοί είναι γνωστοί σε όλους μας. Ο Αλεσσάντρο Νέστα είναι πιθανότατα ένας από τους καλύτερους κεντρικούς αμυντικούς που έχει παράγει το ιταλικό ποδόσφαιρο. Ήταν από τους πρώτους αμυντικούς που έζησα όταν ήταν στην ακμή της καριέρας τους και τον είδα μέχρι το τέλος αυτής. Πάντα τον θεωρούσα, μαζί με τους Καναβάρο, Ιέρο, Σταμ και Μαλντίνι, ελίτ σε ότι αφορά τη θέση του κεντρικού αμυντικού.

Ένας παίκτης-ηγέτης. Χρησιμοποιούσε πρώτα το μυαλό και μετά το σώμα. Εξαιρετικές τοποθετήσεις και διορατικότητα. Τρομακτικά ικανός στο μαν του μαν. Ακόμα και στα 35 του φάνηκε πόσο καλός αμυντικός ήταν όταν "έσβησε" τον Λιονέλ Μέσσι στο Τσάμπιονς Λιγκ στα εντός έδρας παιχνίδια με την Μπαρτσελόνα. Και ας ήταν πιο αργός και ας είχε λιγότερες αντοχές. Το γεγονός ότι μπορούσε να διαβάσει τις κινήσεις των αντιπάλων του υπερκάλυπτε τις αδυναμίες του στη ταχύτητα.

Ο έτερος Αλεσσάντρο που αποχωρεί από το ιταλικό πρωτάθλημα είναι ένας θρύλος, μια σημαία. Ο Ντελ Πιέρο είναι βαμμένος Γιουβεντίνο και αυτο δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Παρόλο το "πούλημα" της διοίκησης στο πρόσωπο του, η οποία ανακοίνωσε μόνη της ότι δεν θα ανανεωθεί το συμβόλαιο του στο τέλος της σεζόν. Τουλάχιστον πρόλαβε να αγωνιστεί στο νέο σπίτι της Γιουβέντους και να πανηγυρίσει το πρωτάθλημα. Και έχει την ευκαιρία να χαρεί το ντάμπλ, στη τελευταία του σεζόν στο Τορίνο.

Στα 17 του πραγματοποίησε το ντεμπούτο του με τη Βέκια Σινιόρα. Δεν άλλαξε ποτέ του σύλλογο. Απο τις κατακτήσεις του Τσάμπιονς Λιγκ μέχρι τον υποβιβασμό λόγο του καλτσιόπολις, Δεν έφυγε αν και θα μπορούσε. Η απαράδεκτη συμπεριφορά της διοίκησης προς έναν παίκτη παγκόσμιας κλάσης που τίμησε τη φανέλα της Γιούβε και δεν την εγκατέλειψε ούτε στα εύκολα αλλά ούτε στα δύσκολα αποτελεί το μοναδικό μελανό σημείο στη σχέση του Πιντουρίκιο με την ομάδα.

Εξαιρετικοί παίκτες με πλούσια βιογραφικά, πολλούς τίτλους και προσωπικές διακρίσεις. Αποτέλεσαν σημαίες στους συλλόγους που αγωνίστηκαν και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Θα βρίσκονται πάντα στις καρδιές των φιλάθλων της ομάδας που αγωνίστηκαν. Όλοι θα θυμούνται τα κοψίματα του Νέστα και όλοι θα θυμούνται τα γκολ του Ντελ Πιέρο. Δύο ζωντανοί θρύλοι, των οποίων η καριέρα βρίσκεται στη Δύση. Το κλισέ, "πιο φτωχό το ποδόσφαιρο" ταιριάζει γάντι σε αυτή τη περίσταση...

Υ.Γ Έφυγαν και άλλοι. Ο Ιντζάγκι, ο Γκατούζο και ο Ζέεντορφ. Γι'αυτούς θα υπάρξει ξεχωριστή ανάρτηση προσεχώς.

6 σχόλια:

  1. Παρότι η Γιουβέντους πάντα μου ήταν αδιάφορη, αυτός ο άνθρωπος ήταν το κάτι άλλο... Αργός αλλά σε περνούσε σαν σταματημένο, έστελνε την μπάλα όπου αυτός ήθελε και ήταν μια ομάδα μόνος του... Μεγάλος παίκτης που δύσκολα θα βρεθεί ξανά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τεράστιος παίκτης ο Πιντουρίκιο, μπορεί ποτέ του να μην διακρίθηκε για την ταχύτητα του ή για τα σωματικά του προσόντα, η εξαιρετική του τεχνική κατάρτιση, το γεγονός ότι "έβλεπε γήπεδο" και ότι ήταν ηγέτης τον βοήθησε να ξεπεράσει την έλλειψη ταχύτητας. Εξαίσιος παίκτης που θα λείψει από το ιταλικό και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Δύσκολα θα ξαναβγεί παίκτης σαν και αυτόν, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.

      Διαγραφή
  2. Από όλους όσους "πλασαρίστηκαν" ως διάδοχοι του τεράστιου Ντιεγκίτο τούτος (ο Ντελ Πιέρο) ήταν ο μόνος που μπορούσε να σηκώσει το βάρος του χαρακτηρισμού. Λατρεμένος ποδοσφαιριστής παρότι αντιπαθώ την Γιουβέντους. Κλάση, φινέτσα, ψυχή...

    Όσο για τον Νέστα, τον θεωρώ ως τον πιο πλήρη αμυντικό τις τελευταίες δεκαετίες σε παγκόσμια κλίμακα. Απ' όσα ονόματα αναφέρεις (ως ελίτ) μόνο ο Μαλντίνι μπορεί να τον συναγωνιστεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι όλοι όσοι "πλασαρίστηκαν" ως διάδοχοι του Ντιέγκο να ήταν σαν και τον Πιντουρίκιο. Αν και διαφορετικό στυλ του ενός από τον άλλο (πιο γρήγορος, ντριμπλαδόρος ο Ντιέγκο, πιο διορατικός και φινετσάτος ο Ντε Πιέρο), συμφωνώ πως είναι από τους λίγους που κατάφεραν να σηκώσουν τον χαρακτηρισμό. Γι'αυτό άλλωστε και σήκωσε και τη Γιουβέντους επάνω του.

      Ο Νέστα είναι τρομερός αμυντικός, πληρέστατος, για εμένα πιθανόν και ανώτερος του Μαλντίνι. Ιεροσυλία αυτό που λέω για πολλούς αλλά έτσι το βλέπω. Μετά τον Μπαρέζι για εμένα είναι ο Νέστα. Τι αμυντικούς έχει βγάλει, όμως, αυτό το ιταλικό ποδόσφαιρο...Δεν είναι τυχαίο που όσοι έμειναν στην ιστορία ήταν Ιταλοί.

      Διαγραφή
  3. Ντελ Πιερο, ενας παικτης που παντα θαυμαζα αλλα ποτε δεν το παραδεχομουν ανοιχτα! :P

    Απο τα μεγαλυτερα δεκαρια ολων των εποχων. Ααααχ και αυτα τα φαουλ του...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τα μεγαλύτερα δεκάρια, συμφωνώ. Τρομερά φάουλ και σουτ γενικότερα.

      Διαγραφή